رویاهای رها

«سرباز»معجزهحضورت بودآنجا که دندان ها از سرما صدا می کردو قطرات اشک در مجاری چشم ها خود کشیو دیگر راهی به آمدنت نبود،آهپس اندام کشیده ات از در عبور کرددیگر طلوعدرخشش چشم هانظر بازیتو آمده بودیاز غلظت تاریکیزخمینفس زناناما آمدیدمت گرمکتمان می کنی عشقی را که به منتها رسانده ای سرباز؟لبت دو کبوتر قرمز زخمی !بگذار درمانت کنمدر پر پر کبوترانرها برنجکارچهارشنبه 1402/10/19ساعت 21:30 رویاهای رها...

سلامسال نو میلادی مبارکبادامچگونه ای که نیستی اما هستیمثل گل های سپید بادام در زمستانمثل برف در تابستاندر تیک تیک ثانیه هام که شکوفه می باریکودکانی 8ساله بودیم که به کوه می زدیموه که چه زیبا بود شاخه های تابدار بادامبا آن گره های پرزدارهمان ها که در بهار بادام تر بودپایان تابستان میوه هایی راز داردبستان کوهستانی منومن آن کودک ماجرا جوحالا چشم های زیبای تو بادام های کهربایی منآن چشم های کشیده ی مهربانونامت آخرین قسممحالا که به اسفندیار نزدیکم می کنیفرزند زمستان!با آن پوست روشن مهتابیدوستت دارمو ناتوانم از ننوشتن این جملهبادام وحشی من...رها برنجکارچهارشنبه 1402/10/6 ساعت 21:02 رویاهای رها...